Przejdź do zawartości

Bolesław Taborski (duchowny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Taborski
Biskup tytularny Dices
In veritate
W prawdzie
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

18 października 1917
Jarosław

Data i miejsce śmierci

18 listopada 2004
Przemyśl

Biskup pomocniczy przemyski
Okres sprawowania

1964–1993

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

10 września 1939

Nominacja biskupia

31 października 1963

Sakra biskupia

2 lutego 1964

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 lutego 1964

Miejscowość

Przemyśl

Miejsce

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela

Konsekrator

Franciszek Barda

Współkonsekratorzy

Wojciech Tomaka
Stanisław Jakiel

Bolesław Łukasz Taborski[1] (ur. 18 października 1917 w Jarosławiu, zm. 18 listopada 2004 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski w latach 1964–1993, od 1993 biskup pomocniczy senior archidiecezji przemyskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 października 1917 w Jarosławiu. W związku z pracą ojca dwa pierwsze lata życia spędził w Wiedniu, a od 1919 wychowywał się w Przeworsku. Od 1927 pobierał nauki w miejscowym gimnazjum, w następnym roku przeniósł się do męskiego Państwowego Gimnazjum I w Jarosławiu[2]. W latach 1935–1938 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, które w latach 1939–1939 kontynuował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie[1]. Wskutek zagrożenia wybuchem wojny z Niemcami na przełomie sierpnia i września 1939 jako alumn IV roku odbył przyspieszone studium przygotowujące do przyjęcia święceń kapłańskich. 31 sierpnia 1939 otrzymał święcenia egzorcystatu i akolitatu, 2 września subdiakonatu, a 3 września diakonatu[2]. Na prezbitera został wyświęcony 10 września 1939 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu przez miejscowego biskupa diecezjalnego Franciszka Bardę. Po II wojnie światowej, w latach 1947–1950 uzupełniał studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył z magisterium-licencjatem[1].

W październiku 1939, aresztowany przez funkcjonariuszy gestapo, przez kilkanaście dni był więziony w Przeworsku i Jarosławiu, po czym został wydalony na tereny znajdujące się pod okupacją sowiecką[2]. Pracował jako wikariusz w parafiach Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych w Sądowej Wiszni (1939–1945), Narodzenia Najświętszej Maryi Panny we Frysztaku (1945–1947) oraz farnej św. Wojciecha i św. Stanisława w Rzeszowie (1950). W latach 1950–1951 świadczył pomoc duszpasterską w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Tarnobrzegu, a także był katechetą w miejscowym liceum ogólnokształcącym, skąd został zwolniony przez komunistyczne władze szkoły. W latach 1951–1958 pracował jako notariusz w kurii biskupiej[1]. Pełnił funkcje referenta ds. duszpasterstwa prawników i ds. małżeńskich, przewodniczył komisjom ds. organistowskich, charytatywnej i egzaminacyjnej, należał do komisji liturgicznej oraz ds. rent i emerytur[2]. W sądzie biskupim zajmował stanowiska: notariusza (1952–1953), obrońcy węzła małżeńskiego (1953–1958), wiceoficjała (1958–1960) i oficjała (1960–1972)[1]. Uczestniczył w przygotowaniach i pracach synodu diecezji przemyskiej w 1955, a także w procesach beatyfikacyjnych biskupa Józefa Sebastiana Pelczara i księdza Jana Balickiego[2]. W latach 1951–1952 pracował jako ojciec duchowny w Niższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. W Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu wykładał liturgikę i prawo kanoniczne[1].

31 października 1963 został prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej ze stolicą tytularną Dices. Święcenia biskupie otrzymał 2 lutego 1964 w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu. Konsekrował go Franciszek Barda, biskup diecezjalny przemyski, w asyście biskupów pomocniczych przemyskich: Wojciecha Tomaki i Stanisława Jakiela[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In veritate” (W prawdzie)[3]. W latach 1963–1993 piastował urząd wikariusza generalnego diecezji. W kurii biskupiej był przewodniczącym wydziału liturgiczno-sakramentalnego, należał do komisji liturgicznej, komisji egzaminacyjnej i komisji ds. rent i emerytur, zasiadał w kolegium konsultorów, radzie kapłańskiej i radzie duszpasterskiej[1] Był kanonikiem kapituły katedralnej[4]. 27 lutego 1993 została przyjęta jego rezygnacja z obowiązków biskupa pomocniczego archidiecezji przemyskiej[1].

W ramach prac Episkopatu Polski był członkiem Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu (1964–1969), Komisji ds. Duszpasterstwa Emigracji (1969–1974) i Komisji ds. Trzeźwości (1974–1984). W latach 1964–1965 wziął udział w III i IV sesji soboru watykańskiego II[1]. Był współkonsekratorem podczas sakr biskupów pomocniczych przemyskich: Stefana Moskwy (1984) i Edwarda Frankowskiego (1989)[5].

Zmarł 18 listopada 2004 w Przemyślu[6]. 20 listopada 2004 został pochowany w rodzinnym grobowcu[2] na Starym Cmentarzu w Przeworsku[7].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 nadano mu honorowe obywatelstwo Przemyśla[8].

W 2003 został udekorowany Odznaką Honorową Sybiraka nadaną przez Związek Sybiraków[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 148–149. ISBN 83-7052-900-3.
  2. a b c d e f G. Delmanowicz: Nota biograficzna Bolesława Taborskiego na stronie archidiecezji przemyskiej. przemyska.pl (arch.). [dostęp 2021-07-28].
  3. G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 375–376. ISBN 83-911554-0-4.
  4. P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 443. ISBN 83-211-1311-7.
  5. Bolesław Taborski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2016-05-03]. (ang.).
  6. Zmarł bp Bolesław Taborski z Przemyśla. ekai.pl (arch.), 2004-11-19. [dostęp 2019-01-25].
  7. S. Wilk: Taborski Bolesław Łukasz. W: H. Pelc (red.): Ósmy wiek Przeworska. Rzeszów: NOT, 2016, s. 294–295.
  8. Uchwała nr 207/2004 Rady Miejskiej w Przemyślu. bip.przemysl.pl, 2004-10-28. [dostęp 2016-05-22].
  9. Z. Garczyńska. Biskup Bolesław Taborski odznaczony Odznaką Honorową Sybiraka. „Niedziela”. 14/2003 (edycja przemyska). ISSN 0208-872X. [dostęp 2016-05-22]. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]